گاهي بخوان ز دفتر شعرم ترانه اي
بنگر كه غم به وادي مرگم كشانده است
تنها مرا به تشنه طوفان من مبين
اي بس حديث تلخ كه ناگفته مانده است
گفتم:ر سرنوشت بيندش آسمان
گفتي:غمگين مباش كه آن كور و اين كر است
ديدي كه آسمان كر و سرنوشت كور
صدها هزار مرتبه از ما قوي تر است؟
http://tofanezard.blogfa.com